Οι πόνοι ανάπτυξης στα παιδιά οφείλονται συνήθως σε μία ομάδα παθήσεων οι οποίες ονομάζονται οστεοχονδρίτιδες. Οι πιο συχνές από αυτές εμφανίζονται στο γόνατο (νόσος των Osgood-Sclhlatter) και στην πτέρνα (νόσος Sever).
Πρόκειται για παθήσεις οι οποίες πολύ συχνά ανησυχούν τους γονείς μιας και εμποδίζουν τα παιδιά κατά τη διάρκεια διαφόρων αθλοπαιδιών (ποδόσφαιρο, μπάσκετ κλπ.), αλλά και στην καθημερινή τους δραστηριότητα. Τα τελευταία χρόνια η συμμετοχή των νέων παιδιών σε ακαδημίες διαφόρων αθλημάτων με έντονο αθλητικό πρόγραμμα έχει κάνει πολύ συχνή την εμφάνιση τέτοιων παθήσεων.
Στην περίπτωση του γόνατος, ο πόνος συνήθως εμφανίζεται στην πρόσθια επιφάνεια, λίγο χαμηλότερα από το γόνατο. Είναι ακριβώς το σημείο εκείνο, στο οποίο προσφύεται ο επιγονατιδικός τένοντας, που είναι ουσιαστικά μία συνέχεια του τένοντα του τετρακέφαλου, ο όποιος πορεύεται στην πρόσθια επιφάνεια του μηρού, καταλήγοντας πάνω από την επιγονατίδα και τελικά στο κνημιαίο κύρτωμα.
Στο σημείο αυτό το οστό εμφανίζει μία ιδιαίτερη ανατομία, κάτι που οφείλεται στην ζώνη ανάπτυξης. Καθώς λοιπόν η ζώνη ανάπτυξης δεν έχει οριστικά κλείσει (κλείνει συνήθως μετά την ηλικία των 16), ο επιγονατιδικός τένοντας ασκεί συνεχή τάση – έλξη στο σημείο αυτό, ενεργοποιώντας πολλές φορές μία φλεγμονή.
Τα συμπτώματα είναι πόνος στην περιοχή, ευαισθησία κατά την κατά την πίεση του κνημιαίου κυρτώματος, το οποίο εμφανίζεται συχνά διογκωμένο συγκριτικά προς εκείνο της φυσιολογικής πλευράς. Η άρθρωση του γόνατος δεν επηρεάζεται από την πάθηση.
Στην απλή ακτινογραφία μπορεί κανείς να διαπιστώσει ίσως την διόγκωση του κνημιαίου κυρτώματος ή σε πιο προχωρημένες καταστάσεις μερική απόσπαση ή διάσπαση του σε δύο ή περισσότερα τμήματα.
Η θεραπεία είναι πολύ απλή και συνίσταται σε
-αποχή από τις δραστηριότητες μέχρι να ηρεμήσει η φλεγμονή
-Παγοθεραπεία πριν την ξεκούραση
-Ανάρροπη θέση του σκέλους
-Εφαρμογή ειδικού νάρθηκα στις περιπτώσεις που η νόσος επιμένει.
-καλό ζέσταμα κα διατατικές ασκήσεις τετρακεφάλου πριν την άσκηση.
Ανεξάρτητα από τη θεραπεία η πρόγνωση είναι πάντοτε καλή και η αποκατάσταση πλήρης.
Η συζήτηση με τον ορθοπαιδικό είναι απαραίτητη ώστε να εφαρμοστούν τα κατάλληλα μέτρα σε σχέση με την δραστηριότητα και τις απαιτήσεις κάθε παιδιού.